Dedemiz 1952 yılında Eskişehir'e gelerek yeni doğan aile bireylerini görmüş ve bizlerle bir toplu fotoğraf çektirmişti. Kendisini bir kere, işte o zaman gördüm. Onun yıllardır yenilediği aile seceresinde Hayrünisa'yı yazıp Necdet'i ve Erol'u daha yazmaması secere üzerinde son çalışmalarının bu yıllarda olduğunu gösteriyor. Dedemiz o yıl 78 yaşındaydı.
Dedeleri ve nineleri o doğduğunda 50 yaşlarında olsalar, onun kayda geçmesi ile 1825 yıllarından bu yana nerdeyse 200 yılı aydınlatan bir belgeye sahibiz. O belki bir para veya düğme ile daire çizerek, önce kurşun kalemle yazıp sonra mürekkepleyerek ara sıra çakı veya jiletle kazıyıp silerek bu belgeyi yaratmış ve bizlere kalmasını sağlamış. Belge eski Türkçe başlamış ve sonra harf devrimini yaşayarak son şekline gelmiş.
Yukarda yazdıklarımı dokuz ay sonra tekrar okuyunca bu fotoğrafta en azından annemi (sol başta) babamı (arkada en küçüğümüz kardeşim Necdet ile) ve kendimi (kafamı eğmişim ve yanımda kuzenim Yılmaz) tanıtmam gerektiğini farkettim.18.1.2015
Dokuz ay sonra eski türkçe harfleri iyi tanıyor ve hatalar varsa görebiliyorum. El yazısı okumanın ne kadar güç olduğunu daha iyi anlıyorum. O zaman farkına varmadığım gerçek 1957 yazında doğan Nurten'in doğumunundan sonra son olarak dört kardeş arasında bir çizgi ile onun yerinin de belirlenmiş olması. Kısa bir zaman sonra da dedemiz 31.3.1958 tarihinde aramızdan ayrılıyor. Nur içinde yatsın. 18.1.2015
Dedem sağdan başlayarak Yılmaz, Hayrünnisa, ben ve annemin bilgilerini yazıp mürekkeplemiş. Necdet ve Erol için de yerlerini belirlemiş. Daireler daha mürekkeplenmemiş, kurşunkalem izleri silinmeden kalmış. Ben de bana görev düştüğünü düşünerek, eski Türkçe çalışıp, benden daha iyi bilenlerden destek alarak isimleri bugünkü Türkçe'ye çevirdim. Sonradan doğan kuzenlerimi de belgeye ekledim.
Bilgisayar ortamından faydalanarak ve bu belgeyi tablolaştırarak geliştirdim. Bizden sonra doğan yeğenlerimizi de içeren bu tablo geliştirilmeye açık. Dedemin yazdığı isimler tamam ama benim isimlerini bile bilemediğim yeğenlerimin olması çok üzücü. Eksik bilgilerin internet ortamında girilerek tamamlanacağını umut ediyorum.
Ben 68 yaşındayım.Şu sırada ailemizin en büyüğü olan Selahattin amcam 88 yaşında. Kendisi ile telefon görüşmemde Münevver babaannemizin kendisi doğduğu sıralarda vefat ettiğini anlattı. Amcam Kore'de subay olarak görev yaparken (1951-53) dedemizin bir fotoğrafını renkleri kendisi seçerek renkli hale getirtmiş. Şimdi İzmir'de oturduğu evin duvarında asılı olan fotoğraf da bu belgede yerini aldı.
Bu da benim hazırladığım soyağacımız
Yukardaki belge taslak durumunda aşağıdaki bağlantıdan girerek eksikleri tamamlandığı zaman güncelleyeceğim.
https://docs.google.com/spreadsheets/d/1QFNcXeSBt2Yxg3pM3_vYao8BOnCxKiPJRbDFiHxN32g/edit?usp=sharing
Nejat Uğurlu - 25 Nisan 2014 Kadıköy-İstanbul
Bu çalışma yeni bir çalışmaya öncülük etti. Facebook'da Dedemiz Mehmed Rifad Uğurlu isimli bir grup kurarak aile üyelerinin ortak bir çalışması sonucunda dedem için bir blog hazırladım.
http://bizim-dedemiz.blogspot.com.tr/
Nejat Uğurlu - 23 Temmuz 2014 Kadıköy-İstanbul
