Yenimahalle gerçekten Ankara'nın belediye başkanlarından Ragıp Tüzün beyin büyük bir başarısıdır. O mahallede oturanların ve oradan yetişen kuşakların ülkemiz için önemini en çok orada yetişen bizler biliyoruz.
Biz Yenimahalle'ye 1955 yılında taşındığımızda yolları, okulları yapılmış, ulaşımı sağlanmış bir mahalle bulmuştuk. O zamanlarda 1948-55 yılları arasında yaşanan zorluklar pek anlatılmazdı. Yaratılan güzellikler yaşanan zorlukları unutturmuştu anlaşılan.
55 yıl sonra biraraya geldiğimiz zaman eskilerde yaşananları öğrenmemiz mümkün oluyor. Ben beşinci duraktaki fırını ramazanlarda pide yaptırmak için girdiğim kuyruklardan hatırlarım. Okulların yapımı bitmeden önce ilkokulun o fırının üstünde okunduğunu şimdi öğreniyorum.
Daha önce, camcıda okunduğunu bile öğrendim Engin Armay kardeşimden.
Gene ondan öğrendiğim ilk yapılan üç ev beni çok etkiledi. 1948 yılında 9-10. durakta bulunan camiinin altında ilk ev başlıyor, bunu beşinci durakta benzin istasyonu arkasındaki sokakta bir ev izliyor. Engin'in babası Türkiye Elektrik Etüd İdaresinde çalışan bir elektrik mühendisi(İTÜ37). Onlar da 4. durakta İkili sokaktan aşağı inip sağa dönünce sağ kolda üçüncü evde inşaata başlıyorlar. Bu da Yenimahalle'nin üçüncü evi. 1948'de başlayan inşaat 1949 yılında bitiyor ve taşınıyorlar. O yıl Engin daha 6 yaşında. 1950 yılında camcının bulunduğu bina ilkokulu oluyor ve orada okuyor, 1951 yılında fırının üstüne geçiyor. 1953 yılında Barbaros İlkokulu açılınca oraya gidiyor. Ben de aynı okulda 1955 yılında 4. sınıfa gittim
Bizim bildiğimiz açık alanların da evlerle dolu olduğu günümüzde bizim yaşadığımız Yenimahalle'yi yolları yapılmakta olan ve üç ev inşaatının görüldüğü boş bir arazi olarak düşünmek hiç kolay değil.
